این نمایشنامه یه شاهکار ادبی، هنریِ بی نظیرِ از شکسپیر ایران استاد بهرام بیضایی بزرگ..
داستانی انتقادی، اجتماعی، پر از حرف، کنایه و اشاره! که وجدان هر خواننده، شنونده و بیننده ای رو آزار میده! داستانی که غریب نیست متعلق به گذشته نیست (بلکه از گذشته تا به امروز هروز و هرجا اتفاق میفته!)
داستانی پر از تعلیق، تعلیق بین داستان و واقعیت، بین واقعیت و رویا.. (و چه رویای زیبا و نجات بخشی: "تو منو خلق کردی افرا، و من اومدم")
"افرا: من کی ام که تنبیه کنم؟ ما چه حقی داریم که هم دیگه رو تنبیه کنیم؟ شما مغازه تونو نو کردین، ولی خودتون همونی که بودین. نه از شما کینه ای ندارم، تقصیر شما نیست. اینطور بزرگ شدین، که خیال کنید هرچی مال شما نیست باید لگد مالش کرد. هو کردن کسی که اگر هم تقصیری داشت در حد شما نبود قضاوتش کنید. شما به نفع واقعیت منو هو کردین، و این واقعیت شماس. هر دست بسته ای حق داره در تهِ تهِ ناامیدی به کمک رویا هاش خودشو از دست واقعیت نجات بده. شما این حق مردم دست بسته رو هو کردین، با واقعیتی مثل پول، و فریاد از دهن شاگردهای خودم، و همسایه هام، که رویاهای من بودن!
نویسنده: نه کسی دوست دار واقعیت نیست. همه دوست دار اون توافق عمومی اعلام نشده ای هستن، که برای مدتی رسما واقعیت نامیده میشه...!
بد روزگاریه وقتی چپ و راست یک حرف میزنن اونم در جایی که تنها واقعیت بی تردید صفحه تسلیت روزنامه هاس! نه، کسی دوست دار واقعیت نیست.."
ممنون ... دیدن ادامه ›› از سهیل ساعی گرانقدر که این نمایشنامه فاخر و اصیلُ به این خوبی به روی صحنه بردن و اجرا کردن، و مهمتر از همه وفاداریِ واو به واوشون نسبت به متن اصلی.
و صد حیف که ازین اجرای خوب فیلم تیاتر خیلی خوبی ظبط نشده بود (مخصوصا از منظر صدا برداری متاسفانه)
و ای کاش استاد بیضایی بزرگ خودشون در وطن بودن و نمایش نامه هاشون رو یه بار دیگه به روی صحنه میبردن! مرگ یزدگرد
عمرت دراز باد استاد?
سپاس تیوال فرهیخته و ارزشمند که در این برهوت بی فرهنگی و بی هنری چراغ راهی هستی..
سپاس محمد مجللی عزیز