«نقره ای» بازتاب یک دوران است.دورانی فراگیر.دوران همه گیری.دوران بیماری.همان قدر مبهم و پیچیده همچون شعر حجم که بازتابش در این اثر،آشکارا دیده می شود.«نقره ای» در بزنگاه این تاریخ ایستاده.از فقدان می گوید.فقدانی که امری تراژیک می شود.خانواده ای که سه نفر بودند و اینک در غیاب دیگری،فقط زمان می گذرانند تا این که زندگی کنند.
رویداد درام هرچه پیش می رود با تغییر همراه است.تغییر موقعیت زوج.ابتدا زن بر مرد مسلط است و در انتها مرد بر زن سایه می افکند.هر دو کنشمند.هر دو در کشمکشی ناشی از فقدان.جهان درام به گونه برساخت شده که گویی یا در واقعیت است یا در جهان ذهن اما هرچه هست از سنگینی فقدان چیزی نمی کاهد.