جمعه ۴ تیر ماه به دیدن این کار نشستم. دکور از لحظه ی اول شروع به تاثیر گذاریو فریب ذهن می کنه حتی از ردیف اول، این نکته را تبریک می گم. ضعف متن مشکل جاری شده است برای تئاتر و سینما و سریال های ما‌ که بعد از انتخاب ایده ی جذاب مشکل ساز می شود. انتخاب ایده نمایش جذاب بود. کاری است که دیدنش مخصوصا بعد از صحنه ی پایانی که نقش اصلی کار هم در واقع عوض می شود بسیار بسیار پیشرفت می کند و جمع بندی خوبی به کار می دهد و رضایت بخش می کند نمایش را. بازی های بازیگران مخصوصا سه بازیگر که دیوانه ها بودند خوب است. به خصوص غزاله روغنی و مریم مقدم که بازی قابل قبولی ارائه می دهند و بازی قابل قبول آن چیزی است که تازه بعد از آن به کار متصل می شوی و در ادامه اثر بازی شان را دوست می داری. نکته ی دیگر که شخصا قدردان آن هستم توجه بازیگران به نوع ایستادن ها و راه رفتن هایشان بود که در راستا ساختار و شکل صحنه بود و تاثیر پرسپکتیو صحنه را تخریب نکردند و برای آن و بدن بازیگر احترام قائل شدند.