آدما تا باهمن دنبال عیب جویی از هم، دعوا، بحث و برنده شدن تو بحثن، ولی وقتی جدا میشن، دلتنگ میشن و تازه متوجه میشن طرف مقابل چقدر خوبی و صفات خوب داشته، بلد بودن رابطه! چیزی که خیلیامون بلد نیستیم و تا کنار همیم از هم میرنجیم و به محض جدایی از دلتنگی مینالیم!
این اجرا بر محوریت این خصلت بد و عجیب آدمیزاد میچرخه و به طور زیبا و احساسی به این متن زیبا جان میبخشه.
در مقطعی از اجرا حتا نگه داشتن بغض که نشکنه کار سختی میشه
بازی روان بهمراه خوش ریتم بودن اجرا زمان رو از یاد بنده برد.
خسته نباشید عرض میکنم به تمام عوامل این کار قشنگ.