قبل از پرداختن به اجرا لازم به ذکره که سالن به شدت طراحی بدی داره و در تنگ ترین حالت ممکن باید نشست! و اینکه سیستم تهویه نداره و با خودتون بادبزن ببرید.
و اما اجرا، پیشاپیش اعلام میکنم که این برداشت منه و قطعیتی در کار نیست. من تمام کارهای افشین واعظی رو دیدم و این کار ضعیف ترین اثر این کارگردان بود، حالِ این اجرا خوب نیست، نه شیوه ی اجرایی نه نورپردازی و نه بازی ها در اکثر اوقات.
در اپیزود خیام و شکسپیر یاد اجرای مشاهیر افتادم و پرداخت مجدد به این دو شخصیت علاوه بر علاقه نویسنده تداعی گر عدم ایده بود. در اپیزود مگس ها به رغم حرف های درست و قابل تامل دیالوگ ها به سمت شعار سوق پیدا کرد. هر چه اجرا پیش رفت ریتم بهتر و تماشای آن لذت بخش تر شد.
خسته نباشید عرض میکنم خدمت تمامی عوامل گروه.
یقینا نویسنده و کارگردان این کار طعم شیرین عشق و طعم تلخ شکست عشق رو چشیدن وگرنه امکان نداره انقدر درست، پر احساس و واقعی اجرا بشه و حواس مخاطب رو تحت تاثیر بذاره.
جناب حسنی بزرگوار در پرده سوگواری برای عشق از دست رفته اشک منو به طور غیر قابل کنترلی درآوردید ولی لذت بخش بود چرا که منم درد کشیده مشابه این قصه بودم.
اجرای قطعه های ناب موزیک ایران هم توسط آقای یغمایی شوری شگرف به اجرا بخشید.
خدا قوت میگم به این گروه پر انرژی
درهای بالا باز نمیشن، درهای پایین بسته نمیشن!
یک کمدی با اصالت که برای خنده گرفتن از مخاطب گدایی نمیکند و مثل رودِ روان به مسیر خود ادامه میدهد و مخاطب چاره ای جز لذت بردن ندارد. کار کمدی است ولی دیالوگ های بسیار ظریف و قابل تامل بسیاری هم داشت که یه نمونه ش آغاز گر نظرم بود.
کمدی موقعیت های فراوان، هماهنگی بسیار زیاد بازیگران، بازی های روان، دکور جذاب از دیگر نقاط قوت این اجرا بود. خدا قوت هنرمندان این اثر.
نادر نادرپور تخصص خاصی در انتخاب متن هایی دارد که اجرای کمتری رفته اند و یا اصلا اجرا نرفته اند، این اجرا هم از این قاعده مستثنی نبود. متن بسیار قوی و پر مفهموم و سیاسی بود اما کمدیِ اجرا نسبت به متن جلوتر بود که البته باتوجه به شرایط سالن و فاصله کم صندلی ها، برای نگه داشتن مخاطب در جریان نمایش لازم الاجرا بود.
دو نکته منزجر کننده ی اجرا، اکت ها و دیالوگ های بیش از حد جنسی و بازی تصنعی یکی دوتا از بازیگران بود.
از لحاظ رعایت پروتکل های بهداشتی هم سالن بسیار ضعیف عمل کرد و اکثر تماشاگران ماسک نداشتند که باعث اضطراب سایرین شده بود.
خسته نباشید میگم به گروه اجرایی.
ما به زندان دعوتیم
در ابتدای نمایش این موضوع که اجرا متکی به صداست منزجر کننده ست. به این معنا که اگر صدای نمایش را ضبط کنیم و برای کسی که نمایش رو ندیده پخش کنیم چیزی رو از دست نداده و تفاوتی با نمایش رادیویی ندارد.
ولی همین موضوع هم در خدمت نمایش است. ما در این تئاتر به زندان انفرادی دعوتیم که به قول نویسنده سخت ترین شکنجه سلول انفرادی است که باید خودتو تحمل کنی، با عدم حس های خوب و انبوهی از عذاب وجدان. هر کسی اگر ده دقیقه بتونه چشاشو ببنده و به چیزی فکر نکنه آزاده.
در انتها این جمله در ذهنم مرور شد "همیشه که اینطور نمیمونه" ، بله بدتر خواهد شد!
افشین واعظی تو هر اجرا چند قدم جلوتر از کار قبلیش بوده و پیشرفت و خلاقیت و ایده و شیوه ی اجراییش سیر پیشرفت محسوسی داشته. نمایش مشاهیر یک اجرای بسیار خوش ریتم و خلاقانه هستش با کارگردانی عالی، دکور زیبا، طراحی نور مناسب و انتخاب موزیک های عالی. این روزا وقتی تئاتر میبینم اکثرا دیالوگ حفظ کردن و فقط بیانش میکنن ولی من امشب به معنای واقعی تئاتر دیدم. بخاطر ندارم تئاتری دیده باشم که انقدر کمدی موقعیت داشته باشه. خسته نباشید میگم به تمامی عوامل این کار قشنگ.
آدما تا باهمن دنبال عیب جویی از هم، دعوا، بحث و برنده شدن تو بحثن، ولی وقتی جدا میشن، دلتنگ میشن و تازه متوجه میشن طرف مقابل چقدر خوبی و صفات خوب داشته، بلد بودن رابطه! چیزی که خیلیامون بلد نیستیم و تا کنار همیم از هم میرنجیم و به محض جدایی از دلتنگی مینالیم!
این اجرا بر محوریت این خصلت بد و عجیب آدمیزاد میچرخه و به طور زیبا و احساسی به این متن زیبا جان میبخشه.
در مقطعی از اجرا حتا نگه داشتن بغض که نشکنه کار سختی میشه
بازی روان بهمراه خوش ریتم بودن اجرا زمان رو از یاد بنده برد.
خسته نباشید عرض میکنم به تمام عوامل این کار قشنگ.
خیلی سخته که نمایش تک پرسوناژ رو انقدر جذاب طراحی و اجرا کرد، تبریک به عوامل کار. پیشنهاد می شود.
چرا خرید اینترنتی نداره؟؟