این نمایش رو امشب دیدم ، با قیمت بلیط و تخفیف دانشجویی فکر میکردم باید یه نمایش دانشجویی باشه اما پرفورمنس اول نمایش من رو میخکوب کرد ،زبان بازیگر راوی به قدری گرم بود که خودم رو بین پناهجوها حس کردم و باهاشون گریه کردم ، به قول گروتفسکی همه چیز روی صحنه اضافیه به جز بازیگر . یه تئاتر بی چیز قشنگ
بازیگر پدر من رو یاد رضا عطاران انداخت یک جا عزیز بود و یک جا نفرت انگیز
روح زنانه نمایش رو دوست داشتم .