همین امروز صبح داشتم فکر میکردم که وقتی فکر میکنیم کسی اجازه بروز خشم رو بهمون میده، چقدر موجه و بی پروا ازش استفاده می کنیم. یه قانون، یه باور، یه دستور. داشتم به بعضی پستا و کامنتای تیوال فکر می کردم.
چه جالب این فیلم همون رو به زبان دیگه ای نشون داد.
بسیار لذت بردم و ته دلم گرم شد.
و این جمله تو ذهنم درخشید:
آرامش، هنرجویی میاره و خشم، خشونت. و خشم و تعصب هنر رو بی ارزش میبینه!