شب اول این نمایش را دیدم ، چهار روز پیش.
همچنان تک تک لحظات خارق العاده کار خاطرم هست.
با آشنایی نسبت به بازیگرانِ کار درستی مثل مهدی رضایی و کامران طاهری و میلاد کرباسی و مجید عراقی ، میدانستم با اثری مواجهم که در «حداقل» بدترین حالت، بازی های درجه یکی خواهد داشت. تقریبا همان تیم نمایش موفق شب بیست و یکم.
اما با بازیگران درجه یک دیگری آشنا شدم ، همانند نکیسا نوری؛
کیف کردم ، لذت بردم. کمدی درست و غیر مبتذل کار کردن و خنداندن تماشاگر ایرانیِ این روز ها اصلا کار راحتی نیست ، اما با ریتم پویا و استفاده درست از دکور و کارگردانی دقیق به همراه گروه بازیگران کارکشته می‌توان همانند بچه های قتل در کاخ درخشان بود.
درود بر کارگردان اثر که این نمایش موفق را برای ما خلق کرد ، مرحبا بر این تیم.