" تاریخ نمایش در ایران " به کارگردانی و روایت دکتر میرعلیرضا دریابیگی را در جشنواره نمایش های آیینی و سنتی دیدم.

نمایش بر محور کتاب وزین و مرجعی به همین نام با قلم استاد بهرام بیضایی استوار است و سعی میکند به صورت فهرست وار تماشاگر را با نمایشهای آیینی و سنتی پیش و پس از اسلام در ایران آشنا کند و تاریخ نمایش را با استفاده از خود نمایش توضیح و تفسیر کند.
خلاقیت و نو آوری در کارهای دریابیگی را میشود در این نمایش هم دید. راویان داستان که در نمایش با نام " پس و " پیش " حضور دارند با زبان و شکل جوان امروزی حرف میزنند و هر دو هم خوب از ایفای نقششان بر آمده اند و از تماشاگر خنده میگیرند.
از موسیقی و به طور کل از صدا به اندازه در اثر استفاده شده است و جایش درست است. "سیاه " هم به اندازه میرود و می آید و سعی میکند عناصر تشکیل دهنده کمدی در بازی سیاه را به مخاطب نشان دهد و قرار نیست تنها بخنداند و برود.
نوع روایت داستانهای اساطیری ایران مثل هفت خوان رستم با همان خلاقیتی روایت میشود که در آغاز برشمردم. یعنی هم تماشاچی را میخنداند و هم به او چیز یاد میدهد و ای کاش بدانیم که هر پیامی را در قالب کمدی و طنز میشود به راحت ترین شکل ممکن و با تاثیر ماندگار به تماشاگر رساند.
برای گروه آروزی موفقیت ... دیدن ادامه ›› میکنم و خوشحالم که هنوز کسانی دغدغه حفظ و ترویج فرهنگ نمایشی ایرانی را دارند که را سالهای بدی را پشت سر گذاشته و در ورطه فراموشی افتاده است ،

آذر 1400
علی محتشمی