سوزه ازقندی رو از نمایش ۳/۱۴ به یاد دارم. بازیش با ریتم ملایم رو ترجیح دادم. حتی به نظرم رشد هم کرده. خیلی خوب بود.
فیلم فضای جالبی داره. داستان ساده اما تاثیرگذار بود: زندگی مشترک. زندگیی که مشترکا ساخته میشه. و این برشی از اون بود.
نورگیری و نورپردازی برام تازگی داشت و البته که در کنار حساب شدگی و خلاقیت، خیلی هم جذاب بود... خصوصا نور کوچه. ستاره ی چهارم رو برای همین اضافه کردم. براوو