این تئاتر و عکس العمل تعدادی از تماشاگران، من را یاد فیلم مادر ساخته دارن آرونوفسکی انداخت. جایی خواندم تعداد زیادی از تماشاگران بدون توجه به شاهکار بودن این اثر و تلاش برای فهمیدنش، فقط به دلیل اینکه نتوانستند حرف و قصه را به راحتی دیگر فیلم ها بفهمند، آن را به باد انتقاد گرفتند. میتوان گفت آرونوفسکی از این انتقادها لذت میبرد، چرا که او این فیلم را برای یک بار دیدن و چند دقیقه لذت بردن خلق نکرده بود. تئاتر دکتر نون برای من حکم فیلم "مادر" را داشت، اثری که بعد از دیدنش دقیقا مثل فیلم مادر یک شب بخوابی کشیدم و ذهنم پر بود از صحنه ها و دیالوگ های دکتر نون با همسرش و مصدق. شاید بهتر باشد که بگویم دیدن این اثر برای کسانی که اهل تفکر نیستند، وقت تلف کردن است. دقیقا شبیه این است که کتاب ریاضیات مهندسی را به دست کودک ده ساله بدهی.