جایی دیدم که عزیزی به این مضمون نوشته بود :
بانو !
زمان مشروطه گذشته است ، دیگر برای دیدارهایمان شرط مگذار !

گاهی وقت ها آنقدر از دیدن یک نمایش لذت می بری ، آنقدر بعضی حرف ها و صحنه ها به دلت می نشیند که یادت می رود اشکال کار کجا بود و نمایش را نقد کنی .

عـــالـــی !
ممنون حسین کیانی که بانو را برایم نقاشی کردی . . .