سلام . اول خسته نباشید عرض میکنم خدمت عوامل این اجرا . نمایش اسب های انباری که اسمش رو اصلا نفهمیدم و نمی‌دونم نمایش چه ربطی به اسب و انباری داشت ، اتفاقا اینجا تنها چیزی که بحث ما نبود اسب در انباری بود . داستان نمایش : پدر و مادر و دختری در خفقان حاکم بر جامعه بوسیله گاوشان شیر برای سیستم و آدم هایش می فرستند ، مأموری که ناظر بر آنهاست کتابی گم می‌کند و دخترک که کتاب را برداشته قرار است از آن طریق به رستگاری برسد. کتابی که ما می فهمیم گم شده و دست دختر است . اما موضوع اصلا این نیست و گم شدن کتاب بهانه یی میشود برای ادامه اجرا و رفته رفته نویسنده بسوی اهمیت کتاب گام بر می‌دارد اما اگر کتاب خوب است چرا خوب است و اگر بد است چرا بد ؟ کتاب روی دختر چه تاثیری دارد و اصلا چرا مامور باید کتاب را گم کند . متن اصلا پرسشی خلق نمیکند که ما پاسخی بخواهیم و به همین اکتفا می کند که کتاب خوب است و باقی نمایش هذیانات ذهن نویسنده می باشد زیرا نمی‌تواند درام خلق کند و مجبور است به چند تابلوی تکراری و کسل کننده روی آورده و اکتفا کند .دوستان تئاتر یا باید مخاطب را سرگرم کند یا به تفکر وادارد یا احساسش را درگیر کند یا .... قصه نمایش ناخودآگاه شعار زده و در سطح مانده و چیزی به عنوان شخصیت پردازی ، کشمکش ، تعلیق و غیره در اجرا اتفاق نمی‌افتد. اشخاص بازی فارغ از اینکه ما بدانیم آنها دقیقن کجایند ، کیستند ، چه میکنند ، چرا اینگونه اند و... رها شده آند . به این دلیل هیچکدام از شخصیت ها در نیامده و بازیگران با وجود مشقت زیاد، دلپذیر نیستند و دوستشان نداریم چون اصلا نمیدانیم آنها کیستند و چه میخواهند و انگیزه شأن چیست ، فقط میدانیم انها همه هستند چون میخواهند یک نمایش اجرا کنند ، نمایشی که میخواهد فلسفی و خشن ، مدرن و بدیع باشد ولی راستش هیچکدام از اینها نیست . در انتها از موسیقی خوب و بروشور بسیار زیبای اثر کمال تشکر دارم . ممنون 🌺