نیمی از فیلمهای پکیج رو دیدم. این فیلم از حیث ساخت و بازی بازیگران بهترین فیلم بود به عقیده من. هیچ چیز در این فیلم بیرون نمیزد و انگار کارگردان مدیوم رو خوب می شناخت. قصه دلی و عاشقانه ای داشت که با توجه به شغل شخصیت اصلی خیلی متفاوت بود و من رو به شخصه کاملا همراه کرد تا پایان. بازیگر مرد که به نوعی در تمام صحنه های فیلم با او همراه بودیم به نظرم عالی بود به ویژه در سکانس دیدن اعلامیه و البته در پایان بندی کار.

استفاده از المانی مثل مو آن هم حفظ و نگهداریش در این سالها، سپس تردید برای رهایی از آن و ... توسط کاراکتر، به نظرم ظرافتی بود که جای تحسین داشت. تنها چیزی که در اثر نپسندیدم، طراحی صحنه خانه بود که به نظرم از آن سوی بوم افتاده بود و به عبارتی احتمالا به منظور فرار از کلیشه های مرسوم، گوی سبقت را از مدرنیته ربوده بود.