یادداشتی برای نمایش "پایین، گذر سقاخانه"
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "پایین، گذر سقاخانه" نشستم. این روزها ترافیک بسیار سنگین است و در دقیقه نود به این کار رسیدم و خوشحالم که این تجربه خاطره انگیز را از دست ندادم. پیش از هر چیز از مسئول تماشاخانه تشکر می کنم که اجازه ورود بدون ماسک به تماشاگران نمی داد و هوای سالن سنگلج بسیار خنک و مناسب بود. شاهد یک اجرای کاملاً ایرانی با حال و هوای متفاوت از این روزها بودم. این اجرا ما را از زمان حال جدا و به مکان و زمانی که می خواست، منتقل کرد. نمایشنامه و متن را خیلی دوست داشتم و هنرِ کارگردانی برای هدایت این تعداد بازیگر در یک صحنه نسبتاً کوچک مشهود بود. بازی ها بهتر از خوب و هماهنگی بازیگران به چشم می آمد. بازیگران دو نقش طاهر و فری بسیار مسلط بودند و چقدر از صدای یکی از بازیگران لذت بردم و کاش بیشتر برایمان می خواند !
طراحی صحنه و لباس به بهترین شکل کار شده بود و البته موسیقی زنده و لذت بخش که الحق به زیبایی این نمایش افزوده بود. شاید تنها موردی که می توانست این اثر را درخشان تر کند، استفاده نکردن از بعضی کلمات و رعایت بیشتر احترام در گفتار بود که البته قابل درک است برای برخی شخصیت های این نمایش این واژگان طبیعی باشد اما با این وجود ترجیح من کمتر شنیدن برخی عبارات در کلیه نمایش هاست.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.