یک صحنه آشفته و مشوش که به هیچ وجه نتونست تمرکز منِ بیننده رو از ابتدای نمایش به خودش جلب کنه. حواس بینایی و شنوایی من بیننده از ابتدای نمایش مغشوش شد از اینکه نگاهم به کدام قسمت میزانسن و گوش هایم به کلام کدام بازیگر باشد. همین امر این اجازه رو نداد تا بتونم کلیتی هماهنگ از نمایش را بگیرم.
بازیگران گرچه سعی در ارائه بازی قدرتمندی داشتند اما گاه این ارائه فقط همراه با داد و بیدادی گوش خراش و حرکاتی تکراری و مبتذل مثل گوینده دیالوگ های ارسطو و هگل میشد که لذتی را به بیننده (حداقل من) انتقال نمی داد.
به نظرم این نمایشنامه میتونست خیلی بهتربه اجرا دربیاد. اما متاسفانه با دیدن نمایش دیشب تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که این اجرا هیاهویی بود برای بدفهم تر شدن نمایشنامه...