قبل از دیدن این نمایش نظرات را خواندم .
تفاوت در نظرات باعث شد به دیدن این نمایش بروم
الان میتوانم ایراد های متن، نور ، سالن ، لهجه ، مپینگ ، زمان بالای اپیزودها و غیره و غیره را با جزئیات و نگاه ریزبینانه بگویم
اما .. اما ... و اما
ترجیح میدم تشکر و خسته نباشید بگم به
خانم یاسین زاده کارگردان و نویسنده جوان اثر که قطعا با اینکه دوران جنگ و ندیده و نبوده ولی برایش یک دغدغه بوده
به خانم مومن که جسارت بازی در نقشی با لهجه افغان را پذیرفتند .
به خانم خسروی که جرات بازی در ایفای نقشی را داشتند که هنوز در واقعیت جامعه ما پذیرفتنی نیست.
به آقای جاهد که با لرزه های دست و صدای کوبیده ... دیدن ادامه ›› شدن دستشان به قفسه سینه، درد خورد شدن درون این پیر مرد غیور کرد زبان را برایمان زنده کرد.
به خانم قناد که با تمام وجودش وارد چالشی سنگین شد در خلق نقش یک مادر داغدار و همچنان چشم انتظار، با لهجه ای متفاوت که الحق خودش و گروه را سربلند کرد.
و در پایان به استاد جلالی تبار که اعتبار خود را فروتنانه در اختیار بازیگران جوان این نمایش گذاشتند .
سپاس از همه شما عزیزان که همچنان برای خاموش نشدن سالن های تاتر تلاش میکنید . موفق باشید.