یادداشتی پیرامون تئاتر زندگی
نویسنده و کارگردان: سیدمحمدحسین حسینی
"کسانی که ما دوستشان داریم ما را دوست ندارند ، کسانی که ما را دوست
... دیدن ادامه ››
دارند دوستشان نداریم."
«زندگی» از قبرستان متولد میشود و زندگی سه نفر را روایت میکند و سپس باز هم به قبرستان بر میگردد.
این اثر در فرم ارتباط تنگاتنگی با سیستم فاصله گذاری دارد و مبتنی بر پایه تئاتر روایی برشتیست ، اما در محتوا کاملاً مستقل عمل میکند.
به نظر میرسد کارگردان سعی داشته است تا توجه مخاطب به مفهوم منطق روایی معطوف شود تا به خلقی دراماتیک.
«زندگی» مخاطب را به قضاوت وادار میکند و البته چراهایی در کارش میگذارد که باعث میشود تاثیرات این اثر در یک پروسهی زمانی محدود (یا نامحدودی) در ذهن مخاطب حک شود و جاودان بماند.
زندگی فرم و محتوای متناسبی دارد و از ریتم مناسبی هم برخوردار است و با زمان و شرایط این روز های جامعه نسبتی دارد که نشان از فهم و درک گروه اجرایی از "ضرورت اجرایی" میباشد.
در نهایت سیدمحمدحسین حسینی بر این شعار پایبند بوده است که:
نفسِ هنرمند انتقاد است.