می گویند خودشان نیز به وضع موجود و شرایط اعتراض دارند.
ادعا می کنند که اثرشان یک اثر اعتراضی و گلایه از شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه است و همراه با خواسته های جامعه هستند.
فریاد می زنند ذات تئاتر یک هنر اعتراضی است و هدفشان روشن نگاه داشتن چراغ تئاتر است.

اما چند سوال و چند جواب:

1- شما به سیستم معترض هستید درست. بعد تشریف می برید از همان سیستم اجازه می گیرید که اجازه بدهد شما به آن اعتراض کنید ؟؟!!
2- می فرمایید شما هم به اجبار و سانسور و ممیزی انتقاد دارید و بعد با کسب مجوز از سیستم تن به همان اجبارها، سانسورها و ممیزی ها می دهید ... دیدن ادامه ›› ؟؟!!
3- می فرمایید نمایش ما همان اعتراض های سطح جامعه است و حرف مردم است. پس چرا همان مردم را به خاطر همان حرف ها بازداشت می کنند ولی با شما که همان حرف ها را می زنید کاری ندارند ؟؟
4- می فرمایید می خواهید چراغ را روشن نگاه دارید اما نمی گویید داریم عینا چندماه پیش این کار را می کنیم. یعنی اگر صدها و هزاران اتفاق دیگر هم بی افتد شما هنرمندان هیچ مدل و روش و خلاقیت جدیدی برای نحوه اجرا رفتن جز روش مرسوم فعلی ندارید ؟؟
5- می فرمایید تعداد بسیاری از هنرمندان و فعالان تئاتر از این راه ارتزاق می کنند و نان بری نباید کرد. جوری معیشت را بهانه می کنید انگار پیش از این با اجرای تئاتر امورات زندگی می گذشت و خرج و برج اهل تئاتر درست بود. انگار نه انگار که هر وقت پای درد دل اهل هنر می نشستیم می گفتند مشکل اقتصادی دارند و معیشت و امنیت شغلی ندارند.

6- جاب است سالها از سانسور، ممیزی، نبود امنیت شغلی، فرسودگی سخت افزار و ضعف مدیریت گلایه داشتند اما حالا حاضر نیستند برای احقاق همان مطالبات نادیده گرفته شده، روش و منشی جدید در پیش گیرند و دست از کسب اجازه از سیستمی که ادعا می کنند باعث و بانی همه این سختی ها هست بردارند.

کاش اول تکلیف با خودتان روشن می کردید ببینید چند چند هستید.