اولین بار که تنها شدم...
تازه درک کردم که اولین بارم نبود. قبلش تصورم این بود که من تنها نیستم. اون لحظه بود که فهمیدم تنهابودم از همون ابتدا. تنهایی خیلی راحت آدمو از پا درمیاره. بدترش اینکه بفهمی همیشه تنها بودی. پیش خودت میشی کوه حماقت.
صداها زیاد میشن. صداهایی که زورت بهشون نمیرسه. نمیتونی از شرشون خلاص بشی. نمیتونی بفهمیشون. کاملا بهت چیره میشن. حالا دیگه گوشه رینگ گیر افتادی. تنهایی، صداها، حماقت و استیصال همه اینا دارن لت و پارت می کنن. نمیدونی چکار باید بکنی. حتی نمیذارن که بمیری. تازه نمیدونی بعد مرگ چی منتظرته. اصن چرا باید همه اینا برای من باشه.
میگن کسی که سلول انفرادی رو ساخت باهوشترین و خبیث ترین انسان تاریخ بشریت بوده چون فقط تنهایی که میتونه قوی ترین هارو هم از پا در بیاره