نمایشی زیبا و روان با نورپردازی و میزانسن خوب!
خیلی به اوضاع امروز ما میخورد. آیا نمایندگانی که در برخی انتخابات با هزار و اندی رای نماینده میشوند نماینده واقعی مردم هستند؟
البته در این نمایش آقای وکیل تکنوکرات استثناء شده بود. ولی معمولا هردو نماینده چه پاپولیست و چه تکنوکرات اطو کرده وجوه مختلف یک سیستم هستند.
دموکراسی کاپیتالیستی که جوابگو نیست. در آمریکا میگویند برای نماینده کنگره شدن بایستی چند ده هزار، برای نماینده سنا چند صد هزار و برای رئیس جمهورشدن چند میلیون دلار بوسیله خود و یا حزب هزینه کرد و در نهایت میشوی آلت دست حکومت پنهان که دو‌جنبه آشکار دموکرات و‌جمهوریخواه دارد.
حکومتهای ایدئولوژیک مانند کره شمالی که اصلا امکان انتخاب نیست و بایستی حداکثر از بین خوبان یکی را انتخاب کنی.
بدان امید که بیشتر قدرت به مردم منتقل و مردم محلی شوراهای خود و این شوراها پارلمان محلی و درنهایت پارلمان ملی را بسازند بدون هیچ محدودیتی. چون مردم محلی افراد محل را میشناسند پس بدون خضور کاپیتال و تبلیغات میتوان بهترین انتخاب را کرد و در نهایت مردمسالاری واقعی ایجاد‌میگردد.
به امید آنروز!