من با توام رفیق
در هر کجا هستی و پیکار می کنی

همسایه توام
وقتی کنار پنجره در چشم شامگاه
با خود سرود خلق را
تکرار می کنی

همگام با توام
وقتی که دل سپرده به تشویش و اشتیاق
شبنامه ای به عابر هر کوچه می دهی
با زنگ هر کلام
یک دل
یک شهر، یک تمام وطن را
هشیار ... دیدن ادامه ›› می کنی

همراه با توام
وقتی میان خلق
همچون در آب ماهی بی تاب
می لغزی و می آیی و می پویی
و خفته را ز سیل خبردار می کنی

همکار با توام
وقتی که تن ز کار
فرسوده می شود
وندر میان مزرعه ها، کارخانه ها
تو کار می کنی
تو کار می کنی

همدرد با توام
وقتی که با نوازش دستانت
فرزند را به حوصله می خوانی
گویی که غنچه ای را از خوابش
بیدار می کنی

هم بند با توام
وقتی که لحظه های درنگ آوریده را
در کنج حبس خویش
یا در تب شکنجه و در تاب رنجه ها
با یادهای گمشده سرشار می کنی

نه، ای رفیق هم نفس من، نه
تنها نمی گذارمت، آری
وقتی که در سپیده دمی بی نشان
تو جان
بر آرمان و عشق
ایثار می کنی

من با توام رفیق
من با توام رفیق

در هر کجا که هستم و پیکار می کنم
در هرکجا که هستی و پیکار می کنی



سیاوش کسرایی
۵ اسفند ۱۳۰۵ - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴