نمایشنامه های ایرانی به تبع از ظرفیت ادبیات فارسی، همواره میتوانند توصیف کننده وضع ایرانی ها باشند. حتی اگر داستان بطور کلی از ماجراهای روزمره به دور باشد، قرابت و ویژگی توصیف کنندگی خود را از دست نمیدهند.
در این نمایش با متن عالی که وجود دارد، این ویژگی را بیش از پیش میتوان لمس کرد. اگرچه لوطی و پهلوان و نوچه و... در زندگی امروزه ما نه تنها نقش که حتی وجود ندارند اما به واسطه پیوندی که از طریق روح فارسی همچنان وجود دارد، مخاطب میتواند سرگذشت های مشابهی از خودش را در میانه ماجرای پهلوان و لوطی بیاید و حتی در بخش هایی که سرگذشت مشابه هم نیابد، همذات پنداری و تقبیح و تحسینش را نمیتواند دریغ کند.

بنظرم نمایش معرکه در معرکه از دو لازمه اصلی نمایش درجه یک برخوردار است. متن عالی و اجرای عالی.
بالاتر از کیفیت و کفایت متن گفتم و حالا اجرا را هم در همان سطح میتوان توصیف کرد.
جمع بازیگران یا از اساتید اجرا هستند نظیر جناب طهمورث و یا از برترین بازیگران نسل اخیر تئاتر امروز هستند نظیر ... دیدن ادامه ›› جناب رحمتی.

تنها نکته ای که بنظرم ضعف این نمایش همه چیز تمام بود، پایان نمایش و جمع خوانی نوایی بود که بنظرم نسبتی با نمایش نداشت و نتوانست نسبتی هم بسازد.

به جد پیشنهاد میکنم دیدن این نمایش را از دست ندهید...