جنگ است اسماعیل جنگ است

و خط مقدم این جنگ شعور جمعی ماست، و ای داورانی که از پس ما می روید مراقب عزیزانتان و رفتار های عمیقا ضد انسانی باشید، همه از قوانین مطلعیم. اگر کسی به شما بگوید که لباس تن شما نامناسب است و یا شما را تهدید کند که "نگذارید حراست خبر کنم و با شما رفتار دیگری کنند" کاملا دون از شان اول شماست و دوم هرگونه نهاد فرهنگی یا غیرفرهنگی. حتی زمانی که با زبان گفتگو و با انجام آنچه که ظاهر قانون است، تشخیص و تایید صلاحیت شخصی افراد در مورد پوشش شما می شود اجازه ی ورود و یا عدم اجازه ی آن!
و آیا دلم میخواهد در مورد اجرا چیزی بگویم؟
بله و خیر
روزگاری که در آنیم بیشینه شباهتی به ایستادگی تمام قهرمانان ... دیدن ادامه ›› دارد
هرکس برای خود و خدای خود می جنگد و همه تنهاییم، مثل سیاوش و مثل امام حسین(ع) و حتی مثل رستم در نبرد با دیوان،و همه به دنبال آزادی و آزادگی! تعزیه و سیاوش خوانی در حال رخ دادن است و کافیست آیینه به دست بگیریم و به این فکر کنیم لباس کدام نقش بر تن ماست و یا چه لباسی بر تنمان کرده اند! میدانم و میدانیم بسیاری بر لباس و حال خودشان خون گریه خواهند کرد.
ما در این بازی همه بازیگریم/نقش های قصه را جان می دهیم
این که می بینی کنون ما نیستیم/نقش ها هستند و ما ها نیستیم
اگر مصیبتی است برای گریبان چاک کردن و شیون، بر حال زار و نذاری است که داریم فردوسی می گوید: شده بر بدی دست دیوان دراز/به نیکی نرفته سخن جز به راز.
در عین حال انسان بودن ربطی به کارگردان و بازیگر و مسوول و تماشاچی و سیاه باز و تعزیه خوان و...ندارد. مسیر مشخص است و همه ی ما در انتهای روز، درست قبل از خواب خوب می دانیم روز خود را چطور گذراندیم. مولانا می گوید:
این جهان کوهست و فعل ما ندا/ سوی ما آید نداها را صدا»
شما بر ما راه بستید و دیگران نیز بر دیگرانی راه و آب بستند و شد آنچه همه دانیم. من مرده و شما زنده ولی این بخش را از متن مرگ یزدگرد خوب به خاطر بسپارید:
زن:آری. اینک داوران اصلی از راه می‌رسند. شما را که درفش سپید بود این بود داوری، تا رای درفش سیاه آنان چه باشد!