سلام…
من نگارم …
شاید نیمی از این مسیر رو همراه نمایش در ایران بودم.
من هنرمند نیستم که از هنر سر در بیارم
یا حتی اشخاص برجسته رو چه جدید چه قدیمی بشناسم
اما به هنر علاقه دارم و به هنرمند احترام میزارم
من یک معمارم…
امشب برای بار چهارم این اجرا رو دیدم و مثل روز اول لذت بردم…
این قدرت ترکیب هنر و معماریه
تلفیق هنر و معماری این ریتم حرکتی دیاگرامی ... دیدن ادامه ›› زیبا روی صحنه‌ رو خلق میکنه
این هنرمندان با سایه و هیچی
همه چی میسازن
اون هم فقط با حرکت در لحظه و زمان مناسب روی زمینی که خودشون خلق میکنن
من تا قبل از دیدن این اجرا افتخار نداشتم استاد بیضایی رو بشناسم
اما بعد از دیدن این اجرا کتاب نمایش در ایران رو تهیه کردم و شروع به خوندن کردم
باورم نمیشد وقتی کتاب رو میخونم صدای هنرمندان روی صحنه توی گوش من تکرار میشد
یعنی من کتاب رو باره دیگه با چشمای خودم ولی صدای هنرمندان میخوندم
اول نمیدونستم این کتاب
کتاب درسی رشته‌های مربوطه هنر هست
ولی منی که سررشته‌ای از این موضوعات نداشتم
برگ برگ این کتاب رو با لذت ورق زدم و با یه لبخند رضایتمندانه به پایان رسوندم
در صحنه اکسسواری جز چند تکه پارچه و چهارپایه
وجود ندارد
اما در نهایت شگفت
من در آن صحنه
جشن‌های قبیله‌ای
آتش
سرود اوستا و …
تا دسته تمسخر کراسوس
اکلیل‌های روی صحنه موقع ورود
کاخ
جشن‌های شادی آور زنانه در خانه‌ای سنتی
رقص پایکوبی
و …
رو کاملاً واقعی و پیش چشم‌های خودم میبینم و باور دارم که این حسی که در جریان هست
حاصل تلاش معمارانه خلاق و هوشیار تک‌تک این هنرمندانه
و در نهایت :
در عصر ما نه نقالان میمیرند
نه بازیگران
نه نمایش
وجود شماست که زنده داشتتش