تانگوی دریابیگی با کمدی ( یا دیوانه بازی در حافظ ! )

جمعه شب به تماشای این نمایش نشستم. نسخه یِ ویدیویی اش را در ایام کرونا دیده بودم اما اجرای اصلی بسیار پخته تر و خلاقانه تر بود. روایت " نمایش در ایران " بهرام بیضایی به زبان کمدی . کار لحظه به لحظه پر از شوخی ها و موقعیت های طنز است که پروراندن و اجرایش را میر علیرضا و گروه جوانش به خوبی انجام داده اند. بازی ها خوب است و به شدت اگزجره که لازمه یِ چنین سبکی است. تمام بازیگرها حتی اگر چند ثانیه هم نقش داشتند قدر آن ثانیه ها را دانسته بودند و به خوبی نقش کوتاهشان را در آورده بودند. نکته ای که خیلی دوستش داشتم جنب و جوش میرعلیرضا در گوشه ای تاریک از صحنه ( به عنوان کارگردان ) بود که لحظه به لحظه یِ نمایشش را بازیگرانش بازی میکرد و مثل مربیان فوتبال به تیم جوانش انرژی میداد و این مهم است که صاحب اثر اثرش را هر لحظه ستایش کند. شخصیت اسب را دوست داشتم و بازیگرش را و اینکه مدام در صحنه می چرخید ( گاهی رخش میشد و گاهی اسب تعزیه ) روایتگر حضور همیشگی اسطوره یِ اسب در نمایشهای ایران پیش از اسلام و پس از اسلام بود. شما را به دیدن این اثر شریف دعوت میکنم و میدانم که نوشتن بیش از این در باره این نمایش ممکن است چیدمان روایت اثر را افشا کند .
میر علیرضای عزیز خلاقیتت را در اجرا و روایت کمدی ات بی نهایت دوست داشتم . تمام