خوب اخر اجرا اشک های خانم افشار برای اینکه میگفت جونش رو بهش ببخش خیلی صحنه احساسی بود. نقش خانم کریمی که موجب طنز شده بود نقطه قوت متن بود اما دیالوگ چنتا تا از هنرپیشه ها کم بود و یه مدت اصلا دیالوگی نمیگفتن طوری که حضورشون فراموش میشد چند نفر خاص بودن که کار رو نقش اون ها متمرکز شده بود. انتظار میرفت همه بازیگران حد اقل این طرف میز بیان خانم بازیگری که کلاه به سر داشت از پشت میز تکون نخورد.
در کل اجرا رو دوست داشتم خسته نباشید میگم به همه گروه