تن بی جان کلماتم را
کنار صحنه ی جرم جا گذاشته ام
و روح اندیشه هایم
فراریست از ترس ماندن
و حبس کشیدن دوباره
در جسم جلدهای طلاکوب شده
برای گفتن ...
کاغذ پاره ها
بهترینند
دراین روزگار


از: خود