نصیر ساکی رو اولین بار سال ۹۶ سر تمرین نمایش «در» سری دومش دیدم.
اونجا باهم پارتنر بودیم و خیلی خوش گذشت مخصوصا موقع اجرا وقتی پشت صحنه بودیم.( قابل گفتن‌ نیست فقط میتونم بگم خیلی میخندیدیم)
اون اجرا کلا نشد اونی که باید بشه به نظرم ولی با بازیگرای جدیدی کار کردم که یکیشون نصیر بود.
بعدش دیگه باهم نشد کار کنیم تا وقتی «حرفه‌ای» رو نوشتم با مجید فرهنگ که راجع به نقش ها صحبت می‌کردیم به نصیر رسیدیم اما نصیر سر فیلمبرداری بود توی شهرستان و دیگه بهش نگفتم. تا اینکه سینا خوانساری عتیق (رو عتیقش خیلی حساسه) که در شروع تمرین نقش یالتا رو بازی میکرد نقشش رو عوض کردم و شد پتروشیف که بعدا راجع بهش حرف میزنیم و تقش یالتا شد یکی از چالش‌های من چون کلی بازیکر اومد و رفت تا فیلمبرداری نصیر تموم شد و تا متوجه شدم فیلمبرداریش تموم شده بلافاصله بهش زنگ زدم و متن رو براش فرستادم. خوند و حرف زدیم و اومد سر تمرین.
یه بار یه عزیزی بهم گفته بود نقش روزی که داره نوشته میشه بازیگرش معلوم شده از قبل و امکان داره هزارتا اتفاق بیافته اما در نهایت نقش میرسه به همون بازیگری که باید برسه.
نصیر جالبترین ویژگیش برای من اینه که هیچوقت راضی نمیشه و همیشه در حال بهتر شدنه و در حال رشده و با کارگردان هم تعامل خوبی داره و از منی که کارگردان کم حرفی هستم خیلی حرف میکشه چون بازیگری هستش که با کارگردان تعاملش زیاده.
خوش‌حالم بهترین یالتا رو ساخته نصیر ساکی