بی تو،
نه بوی خاک نجاتم داد،
نه شمارش ستاره ها تسکینم.
چرا صدایم کردی، چرا؟
سراسیمه و مشتاق، سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی...
نشان به آن نشان،
که دو هزار سال از میلاد مسیح میگذشت،
و عصر، عصر والیوم بود،
و فلسفه بود،
و ساندویچ دل و جگر!

از: حسین پناهی