عرض ادب و احترام
سبک این نمایش ابزورد یا بی معنا است. اما این به این معنا نیست که ضعف در انتقال معنا به مخاطب در چنین نمایشی، لزوما به پای ماهیت این سبک از نمایش نوشته بشود.
آنچه که به عنوان خلاصه پیش از تماشای اجرا به قصد معرفی اثر و توضیح کارگردان محترم پس از تماشای اجرا به منظور شناساندن نمایش برای مخاطب بیان میشود، از طریق خود نمایش بیان نشده است.
به جز استناد کردن به خلاصه نمایش از کجا باید متوجه بشویم که شخصیت مرد، اسم خود را فراموش کرده است؟ آن مرد، معشوقه خود را در یازده شخصیت و دو سایه میبیند؟
من بیشتر با تکیه به چیزی خارج از نمایش، توانستم از تماشای این نمایش در سالنی که اندازه آن تناسبی با آن تعداد از بازیگر را نداشت، لذت ببرم.
بابت این تجربه، از عوامل نمایش سپاسگزارم.