نمایش چهارسو /سایه نمایشی است در ستایش جایگاه بازیگر در هنر نمایش و بیان خرده مشکلات این هنرمندان در زندگی شخصی و اجتماعی وابسته به پول و درآمد این روزها . به راستی اگر بخواهی با عشق و علاقه ات زندگی کنی و در انتخاب شغل آینده ات میان هنر و پول جانب اولی را بگیری شاید مجبور باشی ادامه زندگی را در رنج و تنهایی سپری کنی به امید اینکه نتیجه اثرت سرمایه ای باشد برای دوران پیری و تنهایی و فراموش شدگی تا با مرور خاطرات خوب بازی بر روی صحنه های مختلف و سالن های کوچک و بزرگ شهری که دیگر کمتر کسی تو را در آن به جا می آورد، اشکی بریزی و حسرت بخوری و تو نیز مثل دیگر همکارانت در لحظه مرگ اگر خوش اقبال باشی و کسی در کنارت باشد بگویی : " من برای هنر این سرزمین خیلی زحمت کشیدم اما افسوس این هنر هیچگاه حق من را نداد ! "

نمایش چهار سو / سایه در واقع داستان یک بازیگر و یک کارگردان تئاتر است که ماجرا ها و مشکلات آنها که در ظاهر کاملا متفاوت از یکدیگر است در طول مدت نمایش در فواصل مختلف زمانی گاهی جدا از هم و گاهی به طور همزمان به مخاطب ارائه می شود و در انتها این در هم آمیختگی ماجرا ها تاثیری بر روی کاراکتر های جاری در اثر نمایشی نیز دارد و هر کدام از آنها شناختی مجدد از شرایطی که در آن قرارگرفته اند ، بدست می آورند . و مخاطب اثر نیز دعوت می شود به نگاهی احترام آمیز به هنرمندانی که با تمام مشکلات ریز و درشتشان آنها را ساعاتی در سالن های مختلف این شهر به فکر و لذت و غم و شادی و عشق دعوت ... دیدن ادامه ›› میکنند .

نمایش چهارسو / سایه برای اینکه بتواند تاثیری که در بالا ذکر شد را بر مخاطب اثر بگذارد کمبود هایی دارد که بخشی به نمایشنامه مربوط است و بخشی نیز به بازی های اثر . به طور کلی کاراکتر کارگردان پرداخت خوبی ندارد و خرده ماجراهای مربوط به آن چندان متنوع و جذاب نیست و در مواردی که او به تنهایی در صحنه حضور دارد نمایش افت میکند و مخاطب از تکرار بیش از حد تلفن های او و حرف های تکراری اش خسته میشود و انتظار میکشد که این بخش هر چه زودتر تمام شود و این مشکل در بازی بازیگر این نقش نیز نمود پیدا میکند . اما بر خلاف این ، کاراکتر بازیگر از پرداختی بهتر و جذاب تر برخوردار است و بازی بازیگر این نقش نیز به جذابیت نقش افزوده و میتوان گفت به تنهایی بار اصلی نمایش را به دوش و گلیم کار را از آب بیرون میکشد .

با توجه به جوان بودن گروه نمایش ،اثری که در حال اجرا است ، کاری قابل قبول است و بر خلاف کار های پیشین تئاتر های محیطی سعی نمیکند با گفتن جملات نامناسب و .... در سطحی ترین شکل ممکن و بدون هیچ محتوای قابل توجه ای مخاطب را به خنده وادارد.