از همان ابتدای نمایش با حرکات موزون بازیگرانِ سیاه و سفید، تقابل همیشگی نیکی و بدی به چشم خورد. روح این مفهوم پیوسته در طول اجرا باقی ماند. در نور ،در رنگ لباس و اکت بازیگران ،در موسیقی.
این دو جمله ی «کلیسا با من اشک میریزد،اشک های مرا پاک نمیکند» ،جانِ نمایش،دیالوگِ ماندگار برای من و یادآور ناتوانی متافیزیک در حل مشکلات فیزیک بود.