خیلی کمتر پیش می آد که در تیوال مستقیم بنویسم اما به دلیل حواشی اخیر امروز عصر سانس ١٨ کار شما رو دیدم جناب افشاریان؛ فارغ از هرگونه جهت گیری و دسته بندی ها، رو راست کار شما رو دوست داشتم، متن نمایش ساده و خوب نوشته شده و از ملودرامی ملموس آرام آرام به سمت و سوی درامی تلخ سوق داده میشه و البته از دو بازیگر صداپیشه به سبب فاکتورهای اصلی درامِ شخصیت در اجرا به درستی و با هماهنگی مناسب بهره جسته اید تا قدرت خیال کردن و تصویرسازی را در ذهن مخاطبتان به تحرک وا دارید. جنس دیالوگ ها و تک گویی ها طبقه ی زیست شده ای را نشانه رفته که نویسنده آن را پیش از نوشتن درک کرده و در خود به زیست و حصول کامل رسانده است.
با توجه به دقتی که امروز در جامعه تصادفی تماشاگران در سالن داشتم از همه طیف سنی چه زوج و چه مجرد در سالن حضور داشتند، ده دقیقه پایانی در سکوت و تاریکی محض از لحظات درخشان اجرای شما بود که مخاطب را به تعامل هوشمندانه ای در فضاسازی انفرادی هولناک دعوت کردید تا اینکه ما هم در آزمون فکر نکردن به هیچ کس تحملمان را بیازماییم.
اگرچه اثر به میانمایگی مبتلاست اما می توان از منظر مارکتینگ و مبحث جذب مخاطب آن را بررسی کرد لذا تلاش خواهم کرد در روزنامه ای کثیرالانتشار بک تو بلک را به تحلیل بنشینم.
به شما و خانم بستانی و جناب زندیه تبریک میگم و موفق باشید.