"آقا جان اجازه بده این بار بشینم، آخه خیلی خسته ام"
"- آخه تو چرا جایزه بردی ، اونم کاپ به این بزرگی، الان اینو کجا بذاریم ما ... - کاش برنده نشده بودم"

شاید کلیت داستان کمی کلیشه ای بود ولی بازی آقای کربلایی زاده مخصوصا آن بخش که زیر نور فوکوس شده دعا و دردل میکرد عالی بود. خیلی خوب غمی که باید را به دل مخاطب توانست بنشاند.