من از اونایی ام که وقتی ی دختر پسر جوون می بینم که دست در دست هم دارن پیاده روی می کنن دلم قنج میره و تا شب حالمو می سازه پس دیدن یک اثری چنین عاشقانه خواه ناخواه باعث میشه با تمام عیب و نقص هاش دوست داشتنی باشه .
از نظر من این فیلم فیلم خوبیه چون که لوکیشن های خوبی داره مثل زندان واون دشت زیبا که یک قاب جذاب رقم می زنه .
داستان فیلم تکراری و کسل کننده نیست و خط داستانی خوب پیش میره .از ریتم نمی افته و دقیقا میدونه که چی میخاد .اوج داستان اونجایی که فرهاد دلو به دریا می زنه و اون نوشته روی شیشه اما همینه که کارگردان اخر فیلم رو مثل خیلی از فیلم های ایرانی به امان خدا ول نکرده سه هیچ از بقه جلوعه .
نکته مهم اش اینکه این فیلم اول کارگردانه و اینکه یک فیلم اولی این قدر می تونه خوب وقوی باشه جای خوشحالی داره :قلب