کوتاه درباره " سرمازده"

نمایش با دو کاراکتر زن و مرد قرار است به وضعیت مرد سالمندی بپردازد که آلزایمر دارد و در دنیای خاطرات خود سیر می‌کند. اما همین ایده در پیرنگی پیچیده ارائه می شود که نه تنها نمی تواند وضعیت نویی از آن در میان بگذارد، بلکه با دیالوگ و مونولوگ‌هایی در ابهام و استعاره، به پیچیدگی روایت بیشتر دامن می زند. چنانکه برای تماشاگر بجز همان یک خط داستان، چیز بیشتری قابل دریافت نیست. تعلیق داستان، تعدد پرده‌ها و تجسم ذهنیت کاراکتر به خوبی از کار در نیامده و اکتها و نمادها چندان در خدمت اثر نیستند یعنی تاثیری در گشایش موضوع مطروحه ندارند.
بازیها نیز قابل قبول نیست، و تصنع زیادی در ایفای نقشها وجود دارد بطوریکه باورپذیری فراموشی و یا زوال عقل قابل دریافت نیست..
هر چند تلاش گروه قابل احترام است.