به نظر شخصی بنده، گنجاندن رمان ژاپنی در فضای غربی و همراه با دیالوگ‌هایی از فرهنگ ایران ایده خوبی نیست.
شلوغی دکور و طراحی لباس تلفیقی از غرب ۱۹۰۰ و ایران امروز، باعث آشفتگی در نگاه مخاطب می‌شود
بعضی ازدیالوگ‌ها با مکث بیان می‌شد که فضا را مصنوعی جلوه می‌داد و وجود توالت و ساس‌ها در فضای نمایش بی تاثیر بود، که کارگردان محترم می‌توانست آن‌ها را حذف کند.
متاسفانه بعضی از تماشاگران مهمان، فرهنگ تماشای تئاتر را نداشتند
چک کردن اینستاگرام همراه با صدا، صحبت با تلفن، رفت و آمد در حین نمایش و ضرب گرفتن پای نفر پشت سری (که این مورد جزء مهمانان نبود) از جمله کارهایی بود که تمرکزی برای دیدن باقی نگذاشت!
البته در پایان همیشه رای با اکثریت است و اگر این اکثریت آشنایان عوامل نمایش باشند، امتیاز نمایش بالا می‌رود!