چقدر جالب و چقدر متفاوت.
نوع نگاهی که این نمایش به بچه‌ها داره رو میگم. بچه‌ها رو صرفاً برای دیدن یه نمایش به سالن نمی کشونه. بچه‌ها وقتی دارن از سالن میرن بیرون، یه اتفاقی توی ذهنشون افتاده. یه بذری کاشته شده. بذری که ثمره‌اش اینه که بچه‌ها یاد میگیرن آرزوهای کودکی شون رو فراموش نکنند. بلایی که سر نسل ما اومد. که آرزوهای کودکی مثل یه هدف هستند و نگاه به هدف باعث میشه حواشی زندگی حواس آدم رو پرت نکنن و در نهایت آدم‌ها رشد کنن، پیشرفت کنن و رها بشن.
ممنون از آقای ابک به خاطر این نوع نگاهی که به بچه‌ها دارن.
نگاهی که شاید خیلی از خود ما والدین هم به بچه‌هامون نداریم.