نمایشی زیبا و دلنشین. بازی روان و شاداب سینا رازانی، امیر غفارمنش و به ویژه مرجان آقانوری که با سابقه ای که ایشان دارند، انتظار جز این هم نبود. این نمایش حداقل برای من بسیار جذابیت داشت چون با اینکه حدود 25 سال از اخذ دیپلم می گذرد هنوز خواب می بینم درس شیمی را قبول نشده ام و باید دوباره امتحان بدهم یا سربازی خود را کامل انجام ندادم. خواب های تکراری که همه خاطرات در آن مرور می شود. پیام هایی هم در تاتر وجود داشت مثل تراشیدن قلم. حداقل من برداشت خاصی کردم. تماشاگر قطعا از این نمایش لذت خواهد برد. اما اجرای سماع توسط کارولین خدادیان موضوعیتی با داستان نداشت و شاید قصد هنرنمایی و به وجود آوردن تماشاگر را داشتند. نیایش و نه رقص سماع فضای مخصوص و حال و هوای خود را می خواهد نه برای این نمایش. نکته مهم اینکه اگر روزی دیدید که نمایش در سالن شهرزاد به موقع یا با حداقل تاخیر شروع شد، باید روز ملی تاتر بدانیم.