من همه کارهایی که کهبد تاراج می‌نویسه رو دوست دارم. حتی اگه داستانشو متوجه نشم. حتی اگه دیالوگ‌های مسعود کیمیایی‌وار از درک من بالاتر باشه. ولی از قبل می‌دونم که قراره بازی‌های درخشان، اکت خوب و بیان عالی ببینم و بشنوم. قراره یه اجرا بدون تپق و با ریتم خوب ببینم.
که امشب همه اینا اتفاق افتاد.
و چه خوب که امشب تصادفی سه تا از دوستای تیوالی رو دیدم🙂