مستند موضوع فیلم را قبل از تماشای فیلم دیده بودم. به نظرم این فیلم یکی از بهترین کارگردانیها را در سطح سینمای ایران دارد. بازیها،زوایای دوربین و طراحی صحنه بخصوص در خانه قاتل،بسیار عالی کار شده اند. نحوه شخصیت پردازی و ورود به داستان بسیار عالی است و فیلمنامه در آغاز فیلم تماشاگر را منتظر و آماده اتفاق نگه میدارد. یکی از نقاط ضعف فیلم افزایش بی دلیل بار دراماتیک دختر بزرگ خانواده است که با معصومیت ظاهری ای که دارد، بار عاطفی بیش از سنش و تقریبن باور ناپذیر بر دوشش گذاشته شده. از طرفی شخصیت مادربزرگ دخترک با وجودیکه در داستان نقش شفاهی پررنگی دارد اما حتی در سکانسهایی که حضور دارد به درستی پرداخته نشده است. کارگردان و فیلمنامه نویس غیر از این دو جا سعی کرده اند به عنوان ناظر بیطرف حضور داشته باشند و این نقطه قوت کمی نیست هرچند که احتمالن به دلیل محدودیت های سینمای ایران، تنوانسته اند صحنه های ناب داستان واقعی را به تصویر بکشند. شهاب حسینی چیز جدیدی برای ارائه ندارد و حتی در سکانسهایی،مقهور همان بار عاطفی ای در فیلم است که بر دوش دخترک فیلم گذاشته شده. در کل من این فیلم و لحن روایتش را دوست داشتم. هرچند که میتوانست درامی بسیار مهیج تر و تاثیر گذار تر از آن بیرون بیاید.