بعد از چهارسال و نه ماه، هنوزم وقتی صحبت از تئاتر خوب میشه اولین تئاتری که میاد توی ذهنم شاه‌ماهیه. وقتی از سالن اومدم بیرون تنها چیزی که بهش فکر می‌کردم این بود که شب‌های آخر اجراست و منم دیگه تهران نیستم که یه شب دیگه بیام و با خواهش یه بلیط خارج از ظرفیت بگیرم و بازم بشینم تماشا کنم... چقد دلم برای این تئاتر و حسی که توی سالن داشتم تنگه...
امیدی به دوباره روی صحنه دیدنش ندارم، ولی کاش حداقل فیلم‌-تئاترش قاچاقی پخش بشه...