خیلی برام دوست داشتنی بود. روایت زندگی همیشگی ما. زندگیی که مشکلاتش بزرگتر میشه و ما از امیدواری هامون دورتر و دورتر میشیم. بازی ها و داستان هم خوب بوند.
فقط یک نکته در طول نمایش اذیتم میکرد. اینکه چرا تماشاچی ها انقدر حرف میزدن؟ خیلی هم بلند🤨، واقعا برام ناراحت کننده بود. کاش یکی پیدا شه تو همون تاریکی این دوستان رو head shot کنه🤭. ولی جدا نکنید این کارهارو. سالن نمایش تئاتر اصلا جای شلوغ بازی،نیست.