به نظرم کارهای سروش صحت دو حالت داره: یا دوسش داری یا اصلا دوسش نداری
من از دسته اول هستم
این سریال رو خیلی دوست دارمپ

انرژی جاری در کار خیلی خوووبه،
موسیقی خوبی داره ،
آموزه های خوبی در روند داستان بیان میشه،
بازی ها ، طراحی صحنه و قاب بندی های قشنگی داره،
اونچه که درباره ضمیر ناخودآگاه در قالب سولاخ بیان میکنه خیلی جذابه

و بدون اینکه سخیف و مبتذل باشه میتونه بخندونه مخاطب رو