این فیلم کوتاه زنگ خطریه برای جامعه‌ای ک رو ب پیری می‌ره
با این‌ ک فیلم تلاش میکنه روزنه های امید رو تو خودش نگه داره اما شرایط ب گونه‌ای پیش میره ک ما باز ناامید میشیم
مهم‌ترین نکته فیلم، پایان‌بندی درخشان اونه
لحن فیلم از امید ب زندگی می‌گه اما این ک پایان فیلم، بازیگرای فیلم رو در آغاز سفری نشون می‌ده، نمی‌تونه لزوماً امیدوارانه باشه.
پایان فیلم، پایان دلسردی و کندن از روزمرگی زندگی
و قاب‌بندی فیلم عالیه و پلان‌های کش‌دار به دلیل القای خستگی به مخاطب هستش.
با توجه به اینکه جامعه ما داره ب سمت کهنسالی میره بنظرم این فیلم کوتاه میتونه آیینه ۲۰,۳۰ سال آینده جامعه امون باشه.
🕊️🌹
پ.ن: یه جا ی دیالوگی داره ک میگه ««حتما اونا خیلی خوشحالن ک فردا شب عروسیشونه، ما تا شب عروسی هم دیگه ارو ندیده بودیم»»
😟😟