دیشب به تماشای این اجرا نشستم. متن نمایشنامه خیلی منو به یاد نمایشنامه خرده‌جنایت‌های زن و شوهری اثر اریک امانوئل اشمیت بزرگ مینداخت اما دوتا تفاوت عمده داشت که قابل توجه بود و روی نمایش اثر مثبتی گذاشته بود: نمایش بار کمدی داشت و این که از یه نفر سوم در این دعوا استفاده شده بود که روی خط داستانی تاثیرات قابل توجهی می‌گذاشت. خلاصه که نمایشنامه بسیار منو جذب کرد.
بازی‌ها هم که باید بگم همه درجه یک بودن و بسیار روون و به نظرم بازی‌ها نقطه قوت اصلی کار بود. البته که از چنین تیمی انتظار چیزی کمتر از این هم نمی‌شه داشت.
ریتم کار هم به نظر من خیلی خوب و به اندازه بود. نه اونقدر پایین که حوصله‌سربر بشه و نه اونقدر بالا که مخاطب از داستان و دیالوگ‌ها جا بمونه. در کل به نظر شخصی من نمایش راضی‌کننده‌ای بود. خیلی از عوامل ممنونم.