از سر کنجکاوی بلیط این تئاتر رو تهیه کردم که ببینم دقیقا قراره با تئاتر چیکار کنن که بهش عادت نداریم. نتیجه‌ای که حاصل شد این بود که فهمیدیم این نمایش اصلا نمایش نیست. یه چیز بی‌سر و ته، بی‌قاعده و اصول. من از لفظ "ترین" معمولا با کمی احتیاط استفاده می‌کنم ولی اینجا با قطعیت نسبتا بالایی می‌تونم بگم بدترین نمایشی بود که تا الان دیدم، البته اگه بتونم اسمش رو نمایش بذارم. والا ما که نه نمایشی دیدیم و نه اکتی و نه کارگردانی و چیزی...
شما اگه قراره ساختار رو بشکنین باید قبلش ساختار رو بشناسین که کارتون ارزشمند باشه. این اجرایی که من دیدم اصلا انگار درکی از ساختار نمایش نداشتن. من کاری به خوب یا بد بودن کار ندارم. حرف اصلیم اینه چنین بساطی و این جنس از کار باید توی ورکشاپای کلینیک‌های روانشناسی باشه نه توی سالن تئاتر برای مخاطبی که اومده "تئاتر" ببینه. برای مخاطب تئاتر این تیپ سانتی‌مانتال‌بازی‌ها دیگه جواب نمی‌ده.
از طرفی بار شعاری نمایش به شدت اذیت‌کننده بود برای من. این که محتوا خیلی شعاری و مستقیم بیان می‌شدن که آدمای خوبی باشین، همو اذیت نکنین و... این بساط هم جاش توی مهد کودکه نه صحنه تئاتر. هنر شبیه سخنرانی نیست که مفاهیم رو مستقیم و بی‌پرده روایت کنه. هنر برای مخاطب ایجاد سوال می‌کنه و لذت هنر همون لذت کشف لایه‌های اثره که متاسفانه چنین چیزی رو توی این نمایش ندیدیم.
از طرفی ارتباط اون آیت‌الکرسی وسط اجرا رو متوجه نشدم. مثل هزار چیز دیگه که از این مثلا نمایش دستگیرم نشد.
برای دوستانی که اجرای امشب بودن هم جهت آشنایی بگم من همون کسی هستم که وقتی ازم پرسیدن حستون چیه گفتم همه چیز اینجا مسخرست. دوستان تیوالی ... دیدن ادامه ›› می‌دونن من هیچوقت درباره نمایشی اینجور تند برخورد نمی‌کنم و کلا آدم خوش‌بینی هستم اما این نمایش منو به شدت آزار داد و هشداری بود برام که خطر سانتی‌مانتالیسم زرد داره هنر رو هم تهدید می‌کنه. به همین علت من برای اولین بار در عمرم توی رورانس کار نه بلند شدم و نه دست زدم. چرا که من نمایشی ندیدم، تنها اجرایی دیدم شامل سرودهای شعاری و جملات زرد سانتی‌مانتال. در هر حال خیلی ممنونم از عوامل و عذرخواهم بابت ادبیات تندم. فارغ از همه این‌ها همه ما باهم دوست هستیم... مجددا ممنونم ازتون بابت زحمت‌ها و تلاشتون