خسته نباشید میگم به تمام عوامل نمایشنامه خوانی چند هیچ؛
متن نمایشنامه بسیار پر محتوا و دردمندانه بود، پرداختن به مسئله دراماتیکی مثل جنگ آن هم با رنگ و بوی خاورمیانه ای و به خصوص ایرانی نیازی هست که نویسنده به خوبی به این چالش بزرگ پرداخته بودند.
علیرغم محدود بودن یک نمایشنامه خوانی به نسبت یک اجرای صحنه ای اما شاهد کمپوزوسیون دلچسبی بودیم که نشان از خلاقیت و ذوق هنری کارگردان بود.
لحن، حس و خوانش ها بسیار خوب پرداخت شده بود و به خصوص مرد ویلچری و خانومی که اولین مونولوگ رو خوانش کردند بیشترین حس را ارائه کردند.
همه چیز در این اجرا به اندازه و کافی بود.
در مجموع برای تمام عوامل این گروه آرزوی موفقیت میکنم و امیدوارم اجراهای بیشتری ازشون ببینم‌