درمورد نمایش نقص اول از همه باید به ایده شجاعانه اجرا اشاره کرد و تایم مفید برای انجام اون ایده به طوری که با کمتر بودن تایم متن ضربه میخورد و با بیشتر بودن ایده لوسی میشد . و این قضیه باعث می شد تا مخاطب اجرای خوش ریتمی ببینه .
اول مخاطب گیجه چون با ایده آشنا نیست و هرچی میگذره روان تر میشه .
به غیر از چند دیقه اول کار که برای من به عنوان مخاطب هرچند که خاموش روشن کردن متداون و پشت هم چراغ های سالن کار نوعی بود ولی فقط توی چند ثانیه اول و وقتی هیع تکرار میشه آزار دهنده میشه و من این حس رو از صندلی های کناری خودم گرفتم که تنها جای اجرا که میگفتیم سریع تموم بشه چند دیقه ی اول بود که هم مخاطب نمایش و ایده شمارو نمیشناسه هم اینکه با خاموش و روشن کردن بیش از حد چراغ های سالن باعث میشه تا ایده نوع شما زیر این کار که بیش از حد تکرار میشه نا پدید بشه و باعث عزیت شدن مخاطب و گیجی او در صحنه میشه
مورد بعدی درمورد بازی های هماهنگ بود با اشتباهات کوچیک انفرادی که البته برای بازی من به عنوان مخاطب انتظار هماهنگی بیشترو داشتم
ولی در نهایت ایده خوب و خوش ریتم بود تا لحظه آخر نمایش رو سر حال نگه داشت .